▨ نام شعر: خانه خونین است اینک 

▨ شاعر: سیمین بهبهانی

▨ با صدای: سیمین بهبهانی

▨ موسیقی: قطعه‌ی دیلمان از سامان صمیمی 

▨ پالایش و تنظیم: شهروز

ـــــــــــــــــــــــ

خانه ابری بود روزی؛ خانه خونين است اينک

آن چنان بود اين چنين شد، حال ما اين است اينک

مرده‌واری طيلسان بر دوش و خون آشام و شب‌رو

تشنه ی خون با دو دندان چو دو زوبين است اينک

می‌کَشد در خون پلنگ ِ پير، آهوی جوان را

وحشت ِ قانون ِجنگل؛ تهمت ِ دين است اينک

سرو ِ باغ عشق را نازم که در باران ِ سُربی

چون درخت ِ ارغوان از خون، گل‌آزین است اینک

می‌درخشد خاک همچون آسمان با روشنانش

بر زمین بشکسته شمشادی بلورین است اینک

گِرد ماه ِ چارده؛ شب با شبآویزان سُرخش

رشته‌ی مرجان نثار ِ زلف مِشکین است اینک

چشم ِ شوخ ِ گزمگان، تا ننگرد دوشيزگان را؛

پرده‌‌ساز ِ چهره‌ها، گيسوی پرچين است اينک

نوعروسان ِ بلوراندام ِ بازو مرمری را

حجله‌‌گه گور است و خاک ِ تيره‌ بالين است اينک

گوهر ِ ناسفته را گر شَرع می‌گويد که مَشکن

سُفتن و آنگه شکستن؟ تا چه آیين است اينک!؟

تيغه‌ی فرياد ِ غم بشکست چون فولاد ِ خنجر

پرده‌ی گوش ِ ستم ديوار ِرويين‌ است اينک

نه! که کارستان ِظالم همچو خاکستر بريزد

حاصل ِ کبريت ِ نفرت، شعله‌ی کين است اينک

خانه ابری بود روزی، گرچه خونين شد، وليکن

پشت ِ ظلمت وز پی ِ خون؛ صبح ِسيمين است اينک

▨ 

سیمین بهبهانی، نیمای غزل ِایران

Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.